Prof. zw. dr hab. Andrzej Buchacz– pracownik naukowy Wydziału MechanicznegoPolitechniki Śląskiej.  Prowadzone pod kierunkiem Profesora prace naukowo-badacze znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle. Głównymi kierunkami badań są: modelowanie, synteza i analiza drgających dyskretno-ciągłych układów mechanicznych metodami klasycznymi oraz w ujęciu grafów i liczb strukturalnych. Prof. Andrzej Buchacz kierował lub był głównym wykonawcą  dziesięciu  grantów własnych i  dodatkowo dwóch  w trakcie realizacjioraz siedmiu  promotorskich  zleconych przez Komitet Badań Naukowych i Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.  Jest promotorem 8 prac doktorskich z dziedziny techniki oraz promotorem ponad 300 prac magisterskich i inżynierskich obronionych w Politechnice Śląskiej, a także ponad 500 prac magisterskich, licencjackich i podyplomowych obronionych w Wyższej Szkole Zarządzania Marketingowego i Języków Obcych w Katowicach w latach 1997- 2009. Ponadto jest recenzentem 10 wniosków o tytuł naukowy, 15 wniosków habilitacyjnych oraz 28 wniosków doktorskich. Jest autorem lub współautorem 16 książek, ponad 500 prac naukowych, w tym 29 artykułów w bazie Web of Science, H=7, kilkudziesięciu artykułów w renomowanych czasopismach światowych z Thomson Scientific Master Journal List oraz w wydawnictwach krajowych. Przewodniczący /lub członek wielu organizacji międzynarodowych i krajowych. Prof. Andrzej Buchacz otrzymał wiele nagród rektorskich za działalność dydaktyczną i naukową oraz wyróżnienie Ministra Infrastruktury.Jest także członkiem Komisji Ogólnopolskiego Konkursu o Dyplom i Nagrodę Prezesa SIMP na najlepszą pracę dyplomową o profilu mechanicznym wykonaną i obronionąw krajowej wyższej szkole technicznej pod honorowym patronatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Dr inż. Roman Dufrêne– w 1966 roku rozpoczął pracę w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji jako absolwent elektroniki, specjalność radiolokacja. Kolejno został asystentem,  starszym asystentem, adiunktem. Do wyróżniających się projektów należał opatentowany przez niego system automatycznej regulacji częstotliwości (ARC) do stacji  radiolokacyjnej AVIA. W roku 1974 został kierownikiem pracowni, a w  roku 1981 objął stanowisko kierownika zakładu techniki odbiorczej i przeciwzakłóceniowej. Brał udział w opracowaniu i badaniach radarów N31 opracowywanych w PIT i produkowanych w RADWAR. W 1977 roku uzyskał stypendium rządu francuskiego i odbył staż w Paryżu w  Centre National d’Etudes des Télécommunications (CNET), gdzie brał udział w projektowaniu szerokopasmowych wzmacniaczy tranzystorowych do zastosowań w telekomunikacji. W połowie lat 80- tych prowadzony przez niego  zakład Z4  powiększył się o zakład techniki cyfrowej (Z5) i stal się największym zakładem w PIT. W latach 80-tych brał aktywny udział w pracach  nad radarem dalekiego zasięgu NUR-12. W drugiej połowie 1991 roku dr inż.  Roman Dufrêne wygrał konkurs na Dyrektora Przemysłowego Instytutu Telekomunikacji, zwyciężając potem w kolejnych konkursach  na pięcioletnie kadencje w latach 1996 i 2001. Pod jego kierownictwem w kolejnych latach podjęto szereg prac badawczo – rozwojowych i wdrożeń. Należy tu wymienić m.in. Zautomatyzowany posterunek radiolokacyjny ZPR-105, System dowodzenia i kierowania sektorem Obrony Powietrznej Dunaj, Stanowisko dowodzenia jednostkami wojsk rakietowych SAMOC, Polowy zautomatyzowany system dowodzenia związkiem taktycznym SZAFRAN, Radar morskiego samolotu patrolowego ARS-400 i  ARS 800 oraz Radar rozpoznania artyleryjskiego LIWIEC.  PIT otrzymał za nie wiele wyróżnień w  postaci Defendera na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach.  Ponadto Roman Dufrȇne był członkiem Zespołu  Ekspertów Ministra Gospodarki. Po zakończeniu pracy na stanowisku dyrektora PIT  w 2005 roku brał udział w pracach badawczych związanych z radiolokacją i  był członkiem Rady Naukowej PIT. Po zmianie statusu PIT na PIT S.A. został  wybrany przez pracowników członkiem Rady Nadzorczej pierwszej kadencji,  w której pełnił funkcję sekretarza. W ostatnim okresie pracował w Biurze Systemów Obrony Powietrznej i Przeciwrakietowej PIT-RADWAR jako ekspert naukowy. Autor i współautor 7 patentów oraz ponad 30 artykułów i referatów naukowych.

Prof. dr hab. inż. Stefan Góralczyk  jest wybitnym ekspertem w dziedzinie kruszyw i materiałów budowlanych oraz gospodarki odpadami mineralnymi. W tej dziedzinie ma znaczące osiągnięcia i dokonania zarówno naukowe jak i w praktyce gospodarczej. Jest pracownikiem Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego  w Warszawie. Do roku 2017 był wieloletnim Dyrektorem tego Instytutu i należał do grona wyróżniających się dyrektorów instytutów badawczych. Kierowany przez Niego Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego był jednym z najlepszych instytutów badawczych w Polsce, posiadał kategorie A i prowadził szeroką współpracę z Centrum Innowacji NOT. Instytut we współpracy z przedsiębiorstwami zrealizował 50 projektów celowych, w wyniku których uruchomiono innowacyjne produkty lub wdrożono nowoczesne technologie. Wiele z nich uzyskało nagrody, medale i wyróżnienia podczas krajowych i zagranicznych targów i wystaw. Prof. Stefan Góralczyk od 2012 roku jest Wiceprezesem Zarządu Głównego FSNT-NOT i zajmuje się problematyką współpracy Federacji NOT ze strefą nauki i gospodarki, w szczególności przemysłem. Od kilku lat jest bardzo zaangażowany w przygotowania corocznych „Forów Inżynierskich” w Poznaniu  na Targach ITM Polska: Innowacje -Technologie – Maszyny. Od 2010 r. jest Przewodniczącym Kapituły Konkursu „Mistrz Techniki”. Z jego inicjatywy dwukrotnie zorganizowano w NOT „Forum Producentów Kruszyw” – największe w Polsce spotkanie branży kruszywowej. Już trzecią kadencję prof. Stefan Góralczyk pełni funkcję Przewodniczącego Komitetu Naukowo-Technicznego FSNT-NOT Polityki Techniczno-Gospodarczej.

Płk rez. mgr inż. Grzegorz Kaniowski – absolwent Wydziału Elektroniki Wojskowej Akademii Technicznej W latach 1975- 1982  był kierownikiem  warsztatów technicznych ww jednostce wojskowej, a następnie  zastępcą dowódcy batalionu ds. technicznych. Od 1982 r. związany z przemysłem obronnym. W okresie od 1982 do 1985 roku pracował jako konstruktor w  Wojskowych Zakładach  Elektronicznych  w Zielonce. W 1986  podjął pracę w  Szefostwie Wojskowych Przedsiębiorstw Remontowo-Produkcyjnych, w tym w latach 1992 – 1993 był Szefem Oddziału Technicznego. W latach 1993 – 2000 pracował w Departamencie  Dostaw Uzbrojenia i Sprzętu Wojskowego MON, pełniąc m.in. funkcję  szefa Oddziału Przedsiębiorstw Państwowych. Następnie Szef Oddziału Nadzoru Założycielskiego w  Departamencie Polityki Zbrojeniowej Ministerstwa Obrony Narodowej w latach 2000 – 2007. . Był   koordynatorem przedsięwzięć komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych, w tym wojskowych przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych, dla których MON był organem założycielskim. W późniejszych latach  główny specjalista w Kierownictwie Departamentu, a ostatnio po reorganizacji Departamentu jest głównym specjalistą w Wydziale Współpracy z Przemysłem. Mgr inż Grzegorz Kaniowski pracując w Ministerstwie Obrony Narodowej  był członkiem lub koordynatorem zespołów – resortowego i międzyresortowych opracowujących różne programy i projekty ustaw m.in.: reorganizacji Wojskowych Przedsiębiorstw Remontowo-Produkcyjnych” i  przemysłowej bazy produkcyjno-remontowej działającej na rzecz Sił Zbrojnych RP oraz docelowej struktury organizacyjnej wojskowego zaplecza badawczo-rozwojowego w resorcie obrony narodowej. Warto jeszcze odnotować jego udział w niektórych innych zespołach m.in. w latach 2006-2007  został członkiem międzyresortowego zespołu do opracowania aktualizacji programu restrukturyzacji przemysłu obronnego ujętego w przyjętej  przez Radę Ministrów „Strategii konsolidacji i wspierania rozwoju polskiego przemysłu obronnego w latach 2007-2012”.W roku 2013 był członkiem międzyresortowego zespołu zajmującego się utworzeniem i budową grupy kapitałowej przemysłu obronnego Polska Grupa Zbrojeniowa.

Mgr inż. Jan Andrzej Kasprzyk – jest absolwentem Wydziału Mechanicznego-Energetycznego Politechniki Śląskiej, specjalizacja energetyka jądrowa. Po okresie pracy w usługach budowlanych, który zakończył się w 1989 roku został współzałożycielem i dyrektorem technicznym Centrum Specjalistycznych Usług Technicznych SPETECH sp. z o.o. w Bielsku Białej. Obecnie jest  współwłaścicielem firmy SPETECH sp. z o.o. Początkowo zajmował się popularyzatorstwem technologii napraw i zabezpieczeń układów mechanicznych i ustrojów budowlanych przy użyciu kompozytów dyspersyjnych na matrycy polimerowej w oparciu o technologię i materiały firmy Belzona. Technologie te, nowatorskie na tamte lata, pozwalały na ratowanie techniki, do której brakowało części zamiennych lub kończyły się ze względów  cywilizacyjnych technologie  obciążające środowisko i zdrowie. Od roku 1991, wyprzedzając o dekadę  regulacje prawne oraz wymagania jakościowe w technice uszczelnień procesowych zaczął promować i popularyzować wiedzę i rozwiązania uszczelnień bezazbestowych. W szczególności dotyczy to podstawowych wysokojakościowych materiałów uszczelniających tj. ekspandowane PTFE i ekspandowany grafit. W tej chwili kierowana przez mgr inż.  Jana Kasprzyka firma  jest uznanym  w Europie i podstawowym w Polsce dostawcą  zaawansowanych  produktów z zakresu uszczelnień procesowych. Zespół  stworzony w Spetech rozwija także usługi inżynierskie związane z dziedziną uszczelnień w szczególności usługi obliczeniowe, optymalizację konstrukcji  ciśnieniowych, diagnostykę przyczyn rozszczelnień, dwustopniowe szkolenia służb remontowych i dostawy rozwiązań specjalnych oraz prowadzi badania  Jan Kasprzyk kierował także projektami budowy unikalnych maszyn produkcyjnych do produkcji uszczelek. Współtworzył także stanowiska badawcze o poszerzonych zakresach  aplikacyjnych do badania uszczelek. W 2017 roku wraz ze wspólnikiem podjął decyzję o budowie nowej hali produkcyjnej wraz z unikalnym w skali kraju automatycznym magazynem wysokiego składowania (20 m) surowców oraz wyrobów gotowych. Jego pomysłem  wdrożonym w firmie Spetech jest również innowacyjny system szkoleń z dziedziny techniki uszczelniania, którego innowacyjność polega na wykorzystaniu technologii Virtual Reality w wizualizacji przestrzennej konstrukcji uszczelnień oraz ich pracy w miejscach przeznaczenia. Jan Kasprzyk wprowadził Spetech, jako pierwszą firmę z Europy centralnej i środkowej do elitarnego grona producentów uszczelnień przemysłowych European Sealing Association. W organizacji tej przez dwie kadencje  sprawował funkcję przewodniczącego dywizji uszczelnień kołnierzowych .Aktualnie jest wiceprezesem Stowarzyszenia Polska Armatura Przemysłowa. Jest autorem wielu artykułów o treściach edukacyjnych publikowanych na łamach Dozoru Technicznego, Armatura i Rurociągi, Valve World. Ponadto jest autorem i współautorem pięciu patentów  z dziedziny uszczelnień.

Prof. dr hab. inż. Jerzy Manerowski– w 1980 roku rozpoczął pracę w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych w Warszawie, przechodząc kolejne szczeble od stanowiska adiunkta, kierownika pracowni do stanowiska Zastępcy Komendanta ds. naukowo – badawczych. W 1999 r. w stopniu pułkownika przeniesiony został do rezerwy, następnie został zatrudniony na stanowisku profesora. Jest wybitnym specjalistą w dziedzinie modelowania matematycznego i komputerowego dynamiki lotu sterowanych statków powietrznych i wniósł znaczący wkład w rozwój potencjału obronnego, zwłaszcza Sił Powietrznych  RP. Wszystkie skonstruowane i wytworzone w Polsce symulatory  szkolenia pilotów i załóg dowodzenia lotnictwem wojskowym (w sumie 9 symulatorów) wykorzystują modele matematyczne opracowane w zespole przez niego kierowanym. Wykorzystane w ich opracowaniu zostały zmodyfikowane metody komputerowej identyfikacji i sztucznej inteligencji. Prof. dr hab. inż. Jerzy Manerowski jest twórcą algorytmów, metodyk i programów badań naziemnych oraz w locie sterowanych statków powietrznych, wraz z obróbką wyników z tych badań i wyznaczeniem charakterystyk lotno-technicznych.  Z tego zakresu prac prowadził państwowe badania kwalifikacyjne  naziemne i w locie: śmigłowca W-3,  samolotu I-22 IRYDA, PZL 130 ORLIK oraz badania licznych zmodernizowanych statków powietrznych. Brał udział w opracowaniu około 50 ekspertyz z badań wypadków lotniczych.Opracował m.in.  ekspertyzy dotyczące przebiegu lotu katastrofy samolotu  linii lotniczej LUFTHANSY na lotnisku Warszawa Okęcie. Ekspertyzy dotyczyły głównie zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu statków powietrznych. Ma duże  doświadczenie w analizach przebiegu lotu i pracy układów samolotu na podstawie zapisów rejestratorów pokładowych. Opracował m.in. ekspertyzy dotyczące przebiegu lotu. Był biegłym Wojskowej Prokuratury Okręgowej w Warszawie, następnie Prokuratury Krajowej  katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu. Wypromował 19 doktorów nauk technicznych w specjalności lotnictwo. Jest  członkiem 4 kadencji Sekcji Nauk Technicznych Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów.

Jan Piotrowski– właściciel Zakładu Usługowo-Produkcyjno-Handlowego „ELIZA” w Charnowie k. Ustki z65-letnim stażem zawodowym.  Jest pomysłodawcą i twórcą wielu innowacyjnych projektów technologicznych. Jego projekty znalazły zastosowanie w różnych dziedzinach życia i przyczyniły się do rozwoju postępu technicznego. W latach 80-tych, w okolicach Ustki, utworzył zakład produkcyjny zajmujący się produkcją wyrobów aerozolowych.Zakład produkcyjny w Charnowie był w tamtym okresie jednym z pierwszych tego typu w Polsce. Jan Piotrowski, który pełnił funkcję pierwszego prezesa firmy, był przede wszystkim twórcą szeregu innowacyjnych rozwiązań technologicznych i konstruktorskich dla maszyn i urządzeń wchodzących w skład linii napełniających aerozole. Produkowane przez zakład aerozole cieszyły się co raz większym zainteresowaniem odbiorców z różnych stron świata, dzięki temu zakład wciąż rozwijał spektrum swojego działania. Jednym z kolejnych etapów rozwoju było uruchomienie wydziału produkcji pojemników aluminiowych, Na przestrzeni przeszło dwudziestu lat istnienia firmy wiedza i umiejętności technicznej kreacji Jana Piotrowskiego, a później jego synów i wnuków, pozwoliły firmie osiągnąć znaczącą pozycję wśród producentów na arenie międzynarodowej. Obecnie zakład zatrudnia ponad dwustu pracowników, park technologiczny to kilkanaście linii produkcyjnych, w tym linie produkujące pojemniki aluminiowe, linie napełniające aerozole, liquidy, linie konfekcjonujące i inne, a także rozbudowana infrastruktura logistyczno-transportowa. Działalność firmy opiera się na standardach ISO, IFS TÜV, GMP. Stworzenie tego przedsięwzięcia nie byłoby jednak możliwe bez wkładu intelektualnego, innowacyjnych rozwiązań i wieloletniego zaangażowania Jana Piotrowskiego.

Mgr inż. Adam Potrykus – absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa. Od początku swojej kariery zawodowej nierozerwalnie związany z przemysłem stoczniowym. Swoją pracę rozpoczynał w Stoczni Remontowej NAUTA na stanowisku Samodzielnego Budowniczego, by  po niedługim czasie awansować na stanowisko Kierownik Projektu. W latach 2003 – 2005 objął funkcję Szefa Realizacji Projektów. W latach 2005 – 2006 był  Prezesem Zarządu Spółki Elektro – Nauta należącej do grupy kapitałowej NAUTA. Od 2006 roku do 2011 roku Dyrektor Realizacji Projektów  Stoczni Remontowej NAUTA S.A. Od 2011 do maja 2013 był Prezesem Zarządu Hydro – Nauta sp. z o.o., w której przeprowadził proces relokacji spółki do nowej infrastruktury oraz restrukturyzacji organizacyjnej.Od maja 2013 roku do 13 kwietnia 2016 r. był wiceprezesem Zarządu Stoczni.. Następnie zajmował stanowisko Dyrektora Produkcji Specjalnej. 6 listopada 2017 roku został ponownie powołany na stanowisko   wiceprezesa. Od listopada 2018 roku mgr inż. Adam Potrykus pełni obowiązki Prezesa Stoczni Remontowej NAUTA S.A.Jest  bardzo  mocno zaangażowany w przygotowania Stoczni Nauta S.A. do Programu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych w kontekście Programu „Zwalczanie Zagrożeń na Morzu”. W swojej wieloletniej pracy nadzorował przebudowę oraz modernizację  wielu  jednostek pływających oraz okrętów Marynarki Wojennej.  Pełnił także wiodącą rolę w procesie negocjacji i zawierania umowy z Inspektoratem Uzbrojenia na budowę nowego okrętu dla Marynarki Wojennej RP – prototypowej jednostki ratowniczej, projektu RATOWNIK.której głównymi zadaniami będą: zabezpieczenie ratownicze działalności szkoleniowej i operacyjnej sił własnych oraz sprzymierzonych, w tym udzielanie pomocy załodze uszkodzonego okrętu podwodnego  oraz prowadzenie podwodnych prac awaryjno – ratowniczych.

Mgr inż. Antoni Rusinek – absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w 1976 roku. Wybitny menedżer w przemyśle ciężkim, przez 40 lat związany z Hutą Stalowa Wola. Od 1986 r. Szef Produkcji, od 1996 r. Dyrektor Biura Produkcji Specjalnej, w 2000 r. powołany na stanowisko Dyrektora Naczelnego Oddziału Centrum Produkcji Wojskowej Huty Stalowa Wola, od 2008 r. członek Zarządu HSW S.A.,  od 2015 r. Prezes Zarządu HSW S.A. (przejście na emeryturę w 2016 r.). W okresie 40-letniej pracy w HSW S.A., kierując doświadczonymi zespołami ludzi, mgr inż. Antoni Rusinek brał udział w opracowaniu i wdrożeniu do produkcji nowoczesnego sprzętu wojskowego: moździerza przenośno – przewoźnego kal. 98 mm, transportera minowania narzutowego o kryptonimie „ Kroton”, wyrzutni rakiet  „Langusta”, uniwersalnej maszyny inżynieryjnej UMI – 9.50, kompanijnego modułu samobieżnych moździerzy o kryptonimie „Rak”, dywizjonowego modułu ogniowego samobieżnych haubic kal. 155 mm o kryptonimie „Krab”. Obecnie wszystkie te wyroby są na wyposażeniu polskiej armii, poprawiając zdolności obronne RP. Na etapie budowy prototypów i badań znajdują się: haubica samobieżna na podwoziu kołowym kal. 155 mm o kryptonimie „Kryl” i zdalnie sterowany system wieżowy kal. 30 mm oraz  bojowy wóz piechoty na podwoziu gąsienicowym  „Borsuk”. Huta Stalowa Wola  S.A jest dzisiaj jedną z najlepszych firm Polskiej Grupy Zbrojeniowej, co jest dużą zasługą mgr inż. Antoniego Rusinka.

Mgr inż. Andrzej Zygmunt Styczyński– w 1986 r. ukończył studia magisterskie w Politechnice Łódzkiej na kierunku mechanicznym, specjalność samochody i ciągniki. Pracę zawodową rozpoczął w 1986 r. w Pabianickiej Fabryce Narzędzi, w której pracuje do dzisiaj. W latach 1986-1989 pracował jako konstruktor wyrobów w Dziale Głównego Konstruktora. W latach 1989-2003 był Kierownikiem Działu Technicznego i Działu Badań i Rozwoju. Od 2003 roku pracuje jako Prezes Zarządu – Dyrektor Naczelny Pabianickiej Fabryki Narzędzi „PAFANA” S.A. W ciągu 12 lat pracy na tym stanowisku wartość księgowa spółki wzrosła czterokrotnie. Wśród wielu jego osiągnięć zawodowych  szczególną uwagę należy zwrócić na opracowanie i wdrożenie wielu nowych konstrukcji narzędzi skrawających składanych, opracowanie i wdrożenie wielu projektów racjonalizatorskich, a także na utrzymanie wiodącej roli fabryki jako polskiego producenta na wysoce konkurencyjnym rynku obróbki skrawaniem w Polsce oraz dynamiczny rozwój eksportu na rynki USA i krajów arabskich. Andrzej Styczyński jest też członkiem założycielem stowarzyszenia zrzeszającego przedsiębiorców i naukowców pod nazwą Klaster Innowacyjnych Technologii w Wytwarzaniu CINNOMA TECH z siedzibą we Wrocławiu. Aktywna działalność w ramach klastra przynosi wymierne korzyści dla przedsiębiorców przy realizacji wspólnych z nauką projektów innowacyjnych, informatycznych, organizacyjnych oraz w projektach dotyczących nowych technologii. Wiele uwagi mgr inż. Andrzej Styczyński poświęca na rozwój innowacyjnych technologii nie tylko w obszarze przemysłu narzędziowego ale również w dziedzinie medycyny, a szczególnie implantologii. Dzięki osobistemu zaangażowaniu Andrzeja Styczyńskiego w 2016 roku w „PAFANIE” będzie realizowany nowy projekt z programu „Szybka ścieżka” z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jest on także członkiem założycielem Szkoły Obróbki Skrawaniem – cyklicznej konferencji naukowo-technicznej, będącej forum wymiany doświadczeń uczelni technicznych krajowych i zagranicznych oraz czołowych przedsiębiorstw z branży metalowej. Ponadto Andrzej Styczyński jest działaczem gospodarczym i członkiem Zarządu Łódzkiej Izby Przemysłowo Handlowej, na forum której działa na rzecz łódzkich przedsiębiorców – ich aktywizacji. Szeroka jest  jego działalność społeczna, która obejmuje aktywność w zakresie honorowego krwiodawstwa i sprawowanie mecenatu nad kulturą. Wspiera on również działalność sportową, będąc corocznym sponsorem sekcji sportowych najstarszego w Polsce (obok Cracovii) klubu sportowego – Pabianickiego Towarzystwa Cyklistów.